We vertrekken steeds vanuit een emancipatorisch standpunt, zowel voor mens als hond.
Dit wil zeggen dat een individu zoveel mogelijk zelf zijn verantwoordelijkheid moet kunnen opnemen, vertrekkend vanuit zijn positieve krachten en eventuele vaardigheden. Met die verantwoordelijkheid bedoelen we dan in eerste instantie de mogelijkheid en inzicht om zichzelf kunnen bij te sturen indien nodig. Deze mogelijkheden en inzichten kan je creëren door voldoende stimulering en bevestiging te bieden.
In de opvoeding, ombuiging van ongewenst gedrag, en in training is er geen enkele noodzaak om een hond fysiek of mentaal te intimideren of pijn toe te brengen.
Het respecteren dat een hond een hond is en moet kunnen blijven, dit in zijn waarde, niet minder of niet meer dan een mens, is een zeer belangrijk gegeven in het emancipatorisch werken met honden. Evengoed geldt deze stelling voor de eigenheid van de hond als individu.
De zorg en welzijn van de hond staan uiteraard centraal in de begeleiding.
Er wordt aandacht besteed aan de rechten en datgene wat we verwachten van de hond maar we mogen hierbij ook de rechten en plichten van de mens, als begeleider van de hond in onze mensenmaatschappij, niet uit het oog verliezen. De bewustwording van de verantwoordelijkheden en eventuele consequenties die voortvloeien uit die welbepaalde rechten en plichten zijn enorm belangrijk.
